یادداشت روز؛ به بهانه شکست عجیب و هفت‌گله سبزپوشان؛ همه نگهبانان قلعه وزر اشتادیون!

تیم وردربرمن با ۷ گل مغلوب  اف ث کلن شد! تیمی که روزهای نه چندان دور بازیکنان بزرگ در آن بازی می کردند و به بهانه نتیجه فاجعه آمیزش بد ندیدم از همه دروازه بانهای بزرگ تیم که سالها نقطه اتکا تیم بودند یاد کنم. برمن گرچه هیچوقت دروازه بان اصلی تیم ملی آلمان را تامین نکرده اما همواره دروازه بان ذخیره آلمان از برمن بوده است.

هنریک کوکراتیس

دروازه بان دهه ۶۰ برمن که اولین کاپ در جام حذفی را برای این تیم آورد. متاسفانه در مورد این دروازه بان اطلاعات زیادی در دسترس نداشتم. در هر حال بخش مهمی از تاریخ وردربرمن با این گلر رقم خورده و نمی‌توان از آن به سادگی عبور کرد.

گونتر برنارد؛ ۲۸۷ بازی در ۱۱ سال

فاتح اولین بوندس لیگای باشگاه در سال ۶۵ و عضو تیم ملی در جام جهانی ۱۹۶۶ و ۵ بازی ملی برای آلمان غربی.

برمن پس از مدتی از فروغ افتاد به دسته دو رفت اما در سال ۱۹۸۱ به بوندس لیگا یک بازگشت با ره هاگل و ۱۴ فصل رویایی را گذراند. دورانی که موفق به فتح دو بوندس لیگا دو جام حذفی و یک جام در جام اروپایی شدند؛ رکوردی که تنها توماس شاف به آن نزدیک شد.

اولیور رک؛ ۳۴۵ بازی در ۱۳ سال

قطعا در این لیست بزرگترین دروازه بان ماست. کسب دو جام حذفی دو لیگ و یک جام در جام اروپا و تنها جام اروپایی باشگاه! و دو جام دیگر پس از ترک باشگاه و رفتن به شالکه.

در ضمن او تنها یک بازی ملی دارد و عضو تیم سال ۱۹۶۶ بود که قهرمان اروپا شدند. عملکرد ملی او چندان پر فروغ نبود و متاسفانه رک تا امروز مربی چندان موفقی هم نبوده است.

فرانک روست؛ ۱۴۷ بازی در ۱۰ سال

آخرین قهرمانی برمن در قرن بیستم در جام حذفی با دستان او به دست آمد، آن هم در مقابل بایرن آماده که آن فصل برای سه گانه آماده می شد. اما اول منچستر یونایتد و بعد برمن برایشان کابوس ساختند. به یاد بیاوریم دروازه بان رقیب اولیور کان افسانه‌ای بود️!

فرانک روست تنها ۴بازی ملی دارد. در فینال جام حذفی  ۹۴ ذخیره اولیور رک بود. دو قهرمانی جام حذفی و یک نایب قهرمانی جام حذفی با برمن و یک نایب قهرمانی با شالکه افتخارات فرانک روست است. او ۴ فصل هم دروازه بان دشمن قسم خورده یعنی هامبورگ بود.

آندریاس راینکه؛ ۹۱ بازی در ۴ سال

در فصل ۲۰۰۳ _۲۰۰۴ برمن یک لباس عجیب داشت (سبز با آستین های پرتغالی) اما همین لباس برایشان خوش یمن شد و دبل کردند! در مورد راینکه بگویم که او با کایزرسلاترن ۳ قهرمانی داشت؛ ۱ جام حذفی ۱ بوندس لیگا ۲ و ۱ بوندس لیگا ۱.

بعد از کایزرسلاترن متاسفانه رینکه انتخابهای خوبی نداشت و ۳ فصل که می توانست برایش طلایی باشد را از دست داد. او در مورسیا هم فاتح جام بهترین دروازه بان دسته دوم اسپانیا شده بود. افسوس که او نتوانست بیشتر بازی کند.

تیم ویزه؛ ۱۹۴ بازی در ۷ سال

برمن تا ۲۰۰۹ دومین تیم گرانقیمت بوندس لیگا بود اما کم کم نه تیم درست تقویت شد نه از کشف ستاره ها و فروشهای بزرگ خبری بود. تیم ویزه  آخرین کاپ باشگاه را در مقابل لورکوزن برد.

آنها همان فصل (۲۰۰۹) در مقابل ساختار دونتسک در فینال اروپا شکست خوردند و شکست در فینال سال بعد در جام حذفی آخرین فینال آنها بود. ویزه مدت کوتاهی عضو هوفنهایم شد اما هرگز نتوانست درخشش برمن را داشته باشد و دستکش ها را آویخت. او بعد از فوتبال هم ورزش را ادامه داد و بدنسازی و کشتی‌کج در کارنامه او دیده می‌شود! ویزه همیشه شخصیت عجیب و پر حاشیه‌ای داشت.

پایان سخن 

بعد از یک شروع قابل‌قبول، حالا اوله ورنر مربی برمن بدجور در دردسر افتاده. او اول باید بتواند امیدوار باشد که سقوط نکند دوم اینکه بتواند با پول فولکروگ تیم را بازسازی کند. البته اول باید امیدوار باشد که اخراج نشود! 

به قلم روزبه سیف